Frozen shoulder

Als men last heeft van een dermate hevige stijfheid in één van de beide schouders dat men de indruk krijgt dat deze bevroren is, dan heeft men veelal te maken met een plaatselijke ontsteking aldaar. Een zogenaamde 'adhesieve capsulitis'. Dit betreft dan een ontsteking van het gewrichtskapsel dat de schouderkom met de kop van de bovenarm verbindt. Door die ontsteking wordt het kapsel rond het schoudergewricht dikker en trekt het samen. Daardoor bljft er minder ruimte over voor de bovenarm om te bewegen. Een dergelijke bewegingsbeperking in het schoudergewricht wordt 'frozen shoulder' genoemd. Dit omdat de arm hierbij geheel vast kan zitten in het schoudergewricht. Dit probleem kan zich na verloop van tijd ook ontwikkelen als gevolg van een trauma, welke bijvoorbeeld door een ongeval is ontstaan. Wanneer men reeds tegen een andere aandoening ontstekingsremmende medicijnen gebruikt, zullen de verschijnselen van de onderhavige aandoening in veel minder ernstige mate fulmineren.

Merkwaardiger wijze melden patiënten met een dergelijke aandoening vaak dat zij er met name gedurende de nacht pijn van ondervinden. De slaap wordt dan ook door dit probleem flink verstoord. De klachten ontstaan geleidelijk en worden allengs erger. Ze kunnen ook lang voortduren. Maar uiteindelijk verdwijnen de symptomen van deze aandoening wel langzamerhand. Hoewel er een lichte bewegingsbeperking kan blijven bestaan. In de voortgang van deze kwaal kan men een drietal verschillende stadia ontwaren. Die stadia zijn achterenvolgens: het stadium waarin de zogenaamde 'bevriezing' zich ontwikkelt; het stadium waarin de bevriezing een feit is; en het stadium waarin het zogenaamde 'ontdooien' plaatsvindt. De duur van het gehele ziekteproces loopt uiteen van om en nabij één jaar, tot ongeveer 5 jaar. Dit is dermate lang dat het mensen, die met deze aandoening te maken krijgen, flink in hun doen en laten zal beperken. En alleen al dát feit, zal bij de betreffende persoon dan ook kunnen leiden tot een vorm van melancholie. Maar het gegeven dat men door deze aandoening gewoonlijk ook erg in de slaap wordt gestoord en daardoor een slaaptekort zou kunnen oplopen, zal allicht nog meer bijdragen aan de neerslachtige gemoedsgesteldheid waarmee mensen met deze aandoening te maken zullen kunnen krijgen.

Om ondanks de grote bewegingsbeperking in het schoudergewricht, aldaar toch nog enige verbetering van het probleem te kunnen bereiken, zou men de betreffende arm van tijd tot tijd zo slap mogelijk langs het lichaam moeten laten hangen. En vervolgens zou men in die positie het schoudergewricht van die arm een tiental keren moeten gaan draaien. Die draaiingen maakt men dan door zowel vooruit, als achteruit een tiental draaiingen te gaan maken. Ook zou met de betreffende arm slingerbewegingen kunnen gaan maken. Dat wil zeggen rondgaande slingerbewegingen ter grootte van een flink etensbord. En dan zowel rechtsom als linksom. Een andere goede mogelijkheid ter bevordering van de beweeglijkheid in het schoudergewricht, is het met de vingers van de desbetreffende hand nadoen van de loopbewegingen van een grote spin. Een spin namelijk die tegen een wand, of een muur, omhoog loopt. De aangetaste mobiliteit van het schoudergewricht kan met deze subtiele lichaamsbewegingen weer enigszins worden hersteld. Allerlei andere bewegingen met de armen kan men maar beter achterwege laten. Dit om deze aandoening niet te gaan verergeren. Fysiotherapie is om die reden bij deze kwaal ook niet altijd raadzaam. Het is belangrijk om de schouder lichtelijk in beweging te houden, zonder deze te zwaar te belasten. Door de schouderpijn zal men geneigd zijn om elke beweging van de arm te vermijden, maar dit zal er dan wel voor zorgen dat de schouder in nog ergere mate verstijft. Die reactie op de pijn zal men dan ook moeten nalaten. Daarenboven zal men de arm niet, in maximaal naar voren gerichte stand, moeten gaan optillen. Omdat men daardoor de bursa zal gaan irriteren. Dit kan een bursitis tot gevolg hebben.

De oorzaak van een frozen shoulder is onbekend. Maar het valt (vreemd genoeg) op dat diabetespatiënten een verhoogd risico lopen op het verkrijgen van deze aandoening. Zo'n tien tot twintig procent van hen zal met deze pijnlijke aandoening te maken krijgen. De oorzaak hiervan is onbekend. Mogelijk komt dat doordat glucose zich bij een hoog bloedsuikerniveau aan het collageen bindt, waar de schouderbanden voor een groot deel uit bestaan. De schouderbanden worden daardoor een beetje plakkerig, wat de schouder stijf en pijnlijk maakt.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.